Dom bez luster

W moim domu nie ma luster.

Podobno są niepotrzebne.

Na zewnątrz słyszę szepty:

Boże...

Czuję niepokój.

Odwracają głowy.

Zapadam się.

Nie patrzą na mnie.

Cofam się.

Patrzą ukradkiem.

Zamykam oczy.

Podobno mogło być jeszcze gorzej.

Ta myśl jest moim szczęściem.

Życie za wszelką cenę.

Bo oni tak postanowili.

Skoro Bóg jest nieomylny,

to co ze mnie za szatan?