Ptaszory

Coraz cięższe chmur

Firany jesienne

Zasłaniają ciemne strony

Ciągnących się leniwie dni

Człowiek ziębnie

A tu stada gołębi

Przelatują sennie

Czarne ptaszory

Gawrony, kruki, wrony,

Dosiadają poranków i wieczorów

Chmur firanki jesienne

Wiszą smutne niezmiennie

Zaś podskoki sroki

Jakby użalają się nadaremnie

Nad nowym rokiem

A zegar tik tak

Nie śpiewa żaden ptak

Milczą drzewa ponuro

I wszyscy mają jakby pod górę