poeci

ci niezłomni frustraci

stworzeni

po wielkim wybuchu

z przypadkowych atomów

potrafią dostrzec

odrobinę krwi Boga

w pospolitym krupnioku

i na przekór rządom chaosu

ułożyć wszechświat w miłosny sonet

oczarowany

wypełniam słowo oddechem

i omijam szpaler białych mieczy

wznosząc się ponad łunę czerwoną