Błąkała się przez tysiąclecia,

zahukana, bezwartościowa,

zimna nocami polarnymi,

żar dnia otaczał ją bezmyślnie.

Przekroczyła też stratosferę,

wtedy ciskała jeszcze gromy.

Matka karłów i supernowych.

Mózg Wszechświata rozwijał sie w niej.  

Kochała nie swoje potomstwo,

wiedziała - poznała fizyczność,

ona - umysł złotych przestworzy,

samotnica pośród samotnych.

Skokiem w obłąkanej krainie

- zastraszonej wrzaskiem ludzików,

malunków, run, klinów, kreseczek,

cyfr, pisma spaślakowatych ksiąg.

Stworzyła bogów dla porządku.

Wiedza swą świadomoscią łkała.

Potężna była słuzebnicą,

komputerowym diplodokiem.

Wiedza - błąka się...

Bajka37