Spokój ...od święta

Zawsze nie w porę, nigdy tak samo!

- Nie mogąc pojąć jak i dlaczego

Próbuję objąć, choć nie rozumiem

I składam już broń, popadam w niemoc.

Zaczynam na nowo, szukam wyjścia

By już nie błądzić! Mieć pewną pewność!

Koję rozterki, wiem, na czym stoję

I nic nie może mi go odebrać.

Świętego spokoju, co zawzięcie

Przylgnął był do mnie! Może na zawsze?

Chyba nic z tego, już coś go płoszy!

Mieć go na stałe? - to nierealne!