W ciekawym klimacie, stara prawda; wszędzie dobrze ale w domu najlepiej.

Podoba sie,pogodny, domowy, prosty jak codzienny chleb, klimat tego wiersza.

W pokoju nic nie ma


(patrz środkowa strofa)

Gdzie byś nie był, wszędzie tkwisz w żelaznej klatce swoich niespełnionych oczekiwań i potrzeb. Wolność - to abstrakt

Chodzę nerwowo
Niewiele mam miejsca

Czegoś więcej potrzeba

(cytaty z pamięci)

Lżejsze i przyjemne (patrz tytuł poetyckiego zbioru) - to w kontekście przesłania tego wiersza sarkazm

Ile nam potrzeba do życia (patrz kolejne wersy), kiedy jesteśmy w podróży?

/Kapcie/

Stół krzesło
Kiełbasa i chleb

Radio

(vide 1. i 2. strofa)

Łóżko i kołdra
Prysznic
Mydło grzebień
Piżama
Portfel
Dokumenty
Samochód

Itd.,itd.

Samo wyprodukowanie tych wszystkich niezbędników zajęło ludzkości całe tysiąclecia.

Nie satysfakcjonuje to jednak nikogo z nas

"W pokoju nic nie ma"

I nie będzie. Dopóki nie uszanujemy trudu wielu anonimowych ludzi, którzy zrobili wszystko, żebyś mógł znaleźć się w tej swojej odwiecznej pułapce pokoju z radiem.

Kondensacja w prostocie - to bardzo trudna sztuka poetyckiego wyrazu

W odwróconym Dziś chyba wszyscy musimy wrócić do źródeł słów, by uzyskać Pokój i spokój. Dziękuję za szczery wiersz.