Nic nas nie zadziwi

Nic nas nie zadziwi w świata drganiu

Poznaliśmy ciemność  i grom o świtaniu

Rzucani o mur  jak groch w konaniu

Trwaliśmy w prawdzie; w jasnym przekonaniu

Piliśmy tchnie płynące z krzyża

W rosie dzwonów  i muzyce ołtarza

W źródle wrastała ochota chyża

Odnosząc zwycięstwo w darze mocarza

Nas nie dziwi pragnienie jasności

Ni  Naród na progu Jasnej Góry

Ani stary dąb z pieśnią wśród kiści

Wolnością posilając wzbudzone chóry

Solidarność; do wolności drży świat

Chociaż  gruzy w dłoniach świecą przestrogą

Nas nie zdziwi nawet deptany kwiat

Mało śladów idących bosą nogą