Dzień 1

Trzynastoletnia dziewczynka, Emilka wraca ze szkoły do domu.

Kiedy znajduje się już w domu włącza komputer i zaczyna na nim pisać.

Emilka:

To życie jest do niczego, nikt mnie w szkole, nie lubi, rodzice mnie nie rozumieją, wychowawca się na mnie uwziął wraz z matematyczką i anglistą, to życie jest DO NICZEGO! NIE CHCE JUŻ TAK ŻYĆ! W OGÓLE NIE CHCE ŻYĆ! Chyba się zabiję.

NIK*:

Dlaczego tak mówisz, piszesz i myślisz? Nikt, niema prawa odbierać sobie życia, tylko w Bożej mocy tkwi danie i zabranie Ci życia, Ty nie możesz mieć nad tym władzy, zabijając się zamkniesz Panu Bogu usta, nierób tego!

Emilka:

To co ja mam robić? Jak sobie poradzić w tej beznadziejnej sytuacji?!

Emilka:

Dobrze, skoro tak chcesz to możemy być przyjaciółmi. (:

Do zobaczenia.

NIK*:

Módl się, proś w swej modlitwie Boga o pomoc i wierz, przede wszystkim wierz, że Twoje problemy zostaną rozwiązane za pośrednictwem modlitwy i wchodź zawsze na czat, ja tu będę czekał, opowiadaj mi o wszystkim co Cię spotkało, miej zemną kontakt zawsze, bowiem pragnę Ciebie lepiej poznać, chcę być Twoim „najbliższym” przyjacielem.

Na razie, kochana. +(: