W pieśni życia

Do światła przecisnął się przez szparę

Wystawiając główkę w promienie

Już kwiat wie jak wykorzystać wiarę

I wiosenne chwytać tchnienie  

Dowiódł -  że mrok nie ma czystej toni  

Nie da pieśni życia i słońca

Ciętym sztormem buja w rozpacz cierni

Rani dławi chorobą trąca