Niekończąca się opowieść

Żyjemy -  jak szybko opowieść ucieka

Nuty losu zerkają na siwe brwi

Dziecięca fantazja nie tańczy oberka

Nawet przez rdzawą dziurkę klucza od drzwi

Obraz szkiełek wciągnięty w tryby świata

Nad nosem maluje dymy oddechu

Póki trwa dzień, żywią oczy adresata

Zasłaniając warsztat  rajskiego cechu

Niekończąca się opowieść czasem  wraca

Razem z dzieckiem ściągającym szkła z nosa

Światłem swego oka struny dawne trąca

U źródeł kwiatów wiosny oddech pląsa