Gra  „olimpijska”

Stołków wyrywanie, to jest dopiero gra

Olimpijska  dyscyplina -  pstro władzy  pędu

Gdzie logikę „Frey Play”  ogarnia podagra

Odkłada się na półkę szczęśliwego spędu

Ratunek - taka reanimacja w rozboju

Serce wycina się  ludzkie sztuczne się wstawia

W barwnych krawatach czarne mleko udoju

Ku wyniosłości pokrowca Naród zabawia

Płoną w duszy dźwięki pękniętego dzwonu

Gołębi lotz gałązką  zwalcza chmura wron

Dyszą niewolą senną w niewolę tronu

Ojczyznę strunę błędną ciągną do obcych stron

Gra nowa - tylko tutaj trwa polowanie

Dźwięczy kibicowanie oddanego ludu

„Olimpijska arena” partii i  głupców granie

Dobro Narodu odkłada na półkę cudu