Ironia losu

Gdy widziałem jak  obalano  mur

Wydawało się - teraz tylko łzy szczęścia

Będą wsiąkać w ziemię, nie będzie chmur

Cichy lot orła obok mego obejścia

Gdy przeminęło wielkie klaśnięcie

Zawirowanie w ludzkie oczy sypie piach

Z żebraczą misą gonią po świecie   

Czekając na przychylność losu w obcych drzwiach

Znów wyrasta mur, krusząc muzykę

Upał wulkanu niszczy zieleń i drzewa

Zbawienna miłość -  zapełni lukę

Jaką zimną nagość wykopała lawa