Klarowanie

Pragnąłeś Prymasie Tysiąclecia

Abyśmy serce włożyli do dłoni

Idąc przez świat mieli odczucia

Zranień bolesnych w dotyku na skroni

Ochotnie rozdając światło wiary

Podając pomocne skrzydła w batalii

Wzbudzając dekalogu filary

Wnoszące ład w światowej anomalii

Spragniony wody kwiat na pustyni

Chce dojrzewać w jasne,  szczęśliwe gody

Klarując w owoc dorodnej klasy

Potrzebuje pomocy woziwody

Wzniecając godny promyk nadziei

Tworzący społeczną jedność konwalii

Scalonej iskrą zbawczej idei

Zabierając w rejs w barce Ewangelii