Fajne te personifikacje... Tylko ten pierwszy wers jest dla mnie niezrozumiały, bo nie wiem, czego mało dachu czy herbaty. To dosyć istotna sprawa.

Czytając dachu, poleciałam ku słońcu...a mimo tego ciepła poczułam chłód i bezmiar pretensji...a może to po prostu taka refleksja. Miałam różnego rodzaju odczyty,ale są z pewnością ciekawie ujęte, niebanalne. Pozdrawiam serdecznie!

"dachu mało w herbacie" moim zdaniem jest to zwyczajnie herbata pita w drodze lub zwyczajnie zbyt często poza domem i dlatego mało jej dachu. Jest w tym samotnośc dnia codziennego poza miejscem które się kochało.
Tak to odbieram.

Zbyt mało dachu w każdej herbacie - to gwarancja, że się dosyć chyba jednak marnie naciągnęły...

choć nadal mogą być jeszcze gorące...

więc fajno nas wszystkich przy tych zimnych nawet piecach ogrzeją...

mimo że krzesło stare skrzypi i zrzędzi, jednoczący cały nasz bałaganiarski dom stół chwyta nas za ręce...

Jaka herbatka u Tadka - takie w chacie rysy.