przecież mogłaś położyć się pomiędzy

czarnym sufitem a podłogą rozmarzoną

gdzie jestem

dotykać znajomych komórek z nieznajomym

genotypem zła

pełno mam takich

obłażących jak zakurzony bluszcz przydrożny

ciało i myśli brudne

sprzedawane czasem na odpuście

za grzechy własne

za deflorację moralnych błon

więc ubiorą nas w czyściec

będą trzeć aż zbielejemy i pachnącymi alejami

prozy

przejdziemy obok czarnych sufitów i rozmarzonych podłóg

poezji zaangażowanej cieleśnie

nurtu fioletowych rzek