Co z tego że starość lV

Co z tego że starość

Skoro każdego dnia radość

Tyle piękna wokòł płynie

Po tego życia krainie

Tyle wrażeń wiatr nawiewa

Kolorowe konfetti ślą drzewa

Chmury wciąż nowe napływają

Słodkościami ugaszczają

Człowiek popatrzy w niebo

I ma wszystko czego trzeba

A gdy ujrzy ukochane oczy

Còż go jeszcze może zauroczyć