Wyrazisty i to zdjęcie!
Dobre

Gruszencja poszła w standardy męsko-damskie, i mimo że wyszło jej bardzo dobrze, to dodam, że nie wszyscy się oddalają.
życie dla niektórych to maraton, dla wielu bieg z przeszkodami, dla innych sprint, a także samotność długodystansowca.
Wszystko zależy od naszych wyborów, na którym stadionie przetniemy linię mety.
Trzeba się starać, żeby coś mieć i nauczyć się dawać bez... brania.
:)

Sir, męsko-damskie jest tło - puenta dotyczy relacji międzyludzkich i szerszego aspektu komunikacji.
Staram się nigdy nie ograniczać w tekstach do jednego wymiaru, płaszczyzny.

Dziękuję Wszystkim za komentarze :)

Gruszko, to dosyć dziwny mariaż, w którym obok damsko-męskich problemów, przemycasz uniwersalizm
człowieczeństwa, a to dosyć dalekosiężny lot nad... kukułczym gniazdem :)

Być może, Sir, ryzykowne, być może nietrafione... Nie wiem. :)

bardzo mi się ...

Miło mi, Ewcia :)

to co najważniejsze, ale od "słów do człowieka daleko", pięknie napisany wiersz i mądry

Bardzo Ci dziękuję, Jolla.

Auroro, miło mi :)

Ten kolejny dialog (na dwa krzesła plus my, czyli widownia), lapidarium (patrz wszystkie tytuły), a więc rodzaj muzeum i cmentarza zebranego z resztek porozbijanych budowli i sprofanowanych mogił - to sceneria spóźnionej rozmowy z tymi, których już dawno nie ma.

Stawianie tak intymnych pytań - jak te w tym wierszu - jest straconym czasem. Nawet jako ludzie żywi nie wychodzimy poza ramy narzuconego konwenansu. Chociaż...

być może po swojej śmierci jesteśmy bardziej otwarci??

Co daj, Boże, amen