Tato Ty wiesz

Już pora.

Nadszedł czas wiecznych kołysanek.

Zapewne byś powiedział, ciii..., nie roń łez,

kiedyś zobaczysz niewidzialne dzieło.

Po co się smucić, wśród mdłego zapachu,

pozostał tylko skafander.

A ja odziany w ojcowską miłość,

zamknąłem powieki i nic mnie nie przeraża.

Podał mi dłoń.