wpatrujemy się w abstrakcję 

- nieco poplamiona 

wycinamy to i owo po kawałku 

odrastają zniekształcone 

sentymenty ubrane w czerwień 

pozornie palą kwasem a zarazem 

pachną wrzosowiskiem 

i jak w poczekalni 

czekają na skraju urwiska 

a my śnimy o baśniowej 

polanie zaklinając noc 

przeklinając świt