Perspektywa

Z człowiekiem tak już bywa

To jedne to drugie karty odkrywa

Raz  jest dobry wspaniały

Innym razem okrutny znak rąbały   

Niezmiennie biega przez most   

To na jasną stronę to znów na ciemną  

Wciąż tka tańcząc na motku

Czółenko w nurcie osnowy i wątku

Człowiek wiary strój szyje

Człowiek okrutny dary zużyje

Czym jest ścieg i fastryga

W tym świetle drgający los się rozstrzyga