Jakby nie patrzyć nic tak nie pęta człowieka

jak niewiedza. I nic tak nie oddala

człowieka od człowieka jak pęta.

Najmniej te na rękach. Najwięcej

ręce spętane w głowie. Chociaż to

dla niektórych (niestety czy na szczęście)

rzecz nie do pojęcia i to w dwójnasób.

Miejmy jednak nadzieję że tylko do czasu

kiedy to człowiekowi spadnie z oczu

przepaska zachłanności a odezwie się

serca bicie – tyle miłości co wyrozumiałości.