Szczęście uzależnione

Cóż za przykra sprawa

Że samo z siebie

Kiełkować nie chciwa

Tylko się wspiera

Na niepewnych trawach

Które wiatr szalony

W cztery strony rozwiewa

Nie przycupnie na kłosie

Dla świętego spokoju

Słońce w tym miejscu

Jest mu zbyt skromne

I szuka w niepewnych

Polnych łanach zboża

To co być się zdaje

Pokorne lecz niepokorne

Szczęście tkwi naprawdę

W tobie od narodzin

Zechciej je ogarnąć

Swego życia kłosem