Idąc pod prąd

W nurcie rzeki twarz się przegląda

W niej młodość szybko ucieka w dal

Nie zatrzyma jej żadna kłoda

Kroki człeka niosą w nurtu szal

Do źródła ciągnie nuta tęskna

Na szczycie świeci ojcowski dom

Nawet nocą lśnią jasne okna

I słychać kantyk nucony snom