Text 39 of 234 from volume: Dialog na dwa krzesła
| Author | |
| Genre | poetry |
| Form | blank verse |
| Date added | 2018-06-15 |
| Linguistic correctness | |
| Text quality | |
| Views | 1952 |

`Nie chcę żyć w moich dziełach. Chcę żyć w moim apartamencie` - Woody Allen
mistrzu
naucz jak w płuca chwytać powietrze
dłońmi wyczuwać każde włókno przędzy
wielki wóz podziwiać zadzierając głowę
jak emitować ciepło i ogrzewać ręce
jak wiersz nocą spisany przypiąć do kożucha
jak cieszyć się że jest ktoś kto nie czyta
lecz słucha
bicia serca






ratings: perfect / excellent
ratings: perfect / excellent
ratings: perfect / excellent
"Cieszyć się, że jest ktoś kto nie czyta lecz słucha bicia serca".
Najfajniej byłoby, gdyby czytał i słuchał. :) Ale to słuchanie bicia serca dla mnie też jest ważniejsze.
Uroczo.
Pozdrawiam
Życie jest najważniejsze, literki to dodatek - ważny, ale dodatek :)
ratings: perfect / excellent
KIM dla swego dzieła jest Autor:
NIE MA Z NIM NIC WSPÓLNEGO.
No, chyba że - jak Gombrowicz w swoich "Dziennikach" - oficjalnie z własnym tekstem publicznie się utożsamia
który jest prośbą do Mistrza /Woody Allena/ o naukę /warsztatu poetyckiego/?
Przypomnijmy: Woody Allen to prozaik i dramaturg. Był też muzykiem, reżyserem i aktorem.
Czego może nauczyć liryczną "ja" ktoś, kto nie napisał ani jednego znanego nam wiersza?
Hmmm... pomyślmy...
Wszystkiego?
Nie tylko pojemnego prawdziwie ludzkiego serca - tej siedziby naszego człowieczeństwa?
Również tego, gdzie - patrz 1. mój komentarz - w swojej własnej twórczości pomieszkuje Autor?
Piękna, nienaganna literacko miniatura