SKRZYDLACI

Czasem się ścieżki w życiu poplątają

Zarosną dzikim winem i pokrzywą

Trudno odnaleźć ślady powracając

Rozpoznać w gąszczu, która jest właściwą

Wewnętrzny kompas, często do niczego

Zbyt delikatny na codzienne wpływy

Kręci wskazówką to w prawo, to w lewo

Piszcząc nieznośnie chociaż żadne tryby

Nie mają miejsca w takim instrumencie

Bo to nie śmieszna graniem pozytywka

Sędziwy zegar w złotym ornamencie

Gdzie uzdrawiają - czystość i oliwka

Więc cóż nam począć w takim położeniu

I jak do nieba po omacku trafić

Nie zranić stopy na ostrym kamieniu

Nie zwątpić w siebie i szlaku nie stracić

Nadzieja matką głupich jest - tak mówią

A przecież każdy ma Anioła Stróża

Ci, co niepewnie kroczą, wnet się gubią

Tych, co skrzydlaci nie odstraszą wzgórza