Rzeczywiście bardzo piękny i refleksyjny wiersz. Tylko trochę szkoda mi Jesiennego Liścia z powodu jego samotności.

Ładnie oddany nastrój mijającego czasu...tylko ten żal... Pozdrawiam ciepło!

piękno... Piękna.

Majowy czas, spędzony na ławce pod kwitnącym kasztanem, rozciągnął się aż po listopad tylko dlatego, że wiersz skurczył się do rozmiarów Jesiennego Liścia.

Liryka liryk