W cyklu "o małym człowieczku" wiersz "trzynaście sekund" stawia nie tylko maluchowi - i to dwukrotnie! - JEDNO pytanie:

odpowiedz
sierpem księżyca można ciąć żyły?

/i dalej/

odpowiedz
gdzie jesteś maluchu?

/na co my - malutcy człowieczkowie zatrwożeni odpowiadamy:

- Maluch JEST też... u nas??/

/i, kontynuując/

co zszyjesz hetką-pętelką?
malutką igłą dziurę wielką?

13 sekund - to Czas Złowrogi.

Ps. Gdybyż to owo tylko JEDNO pytanie brzmiało:

gdzie byłeś, maluchu?

moglibyśmy zaryzykować nieśmiałą odpowiedź:

- On w Igielnym Uchu BYŁ...

/Dla niewtajemniczonych na stronie;

Igielne Ucho - to jedna z wielu bram Jerozolimy/

Czasami gubię się w Twoich komentarzach, Emilio.
Są być może lepsze i głębsze, niż moje wiersze.
To prosta historia, a maluch jest konkretną osobą, do której się tak zwracam z racji wzrostu :)
Reszta opowieści jest w wierszu.
Dzięks za wizytę i słowo.

Komentarz powinien być integralną składową komentowanego tekstu. Jeśli jest inaczej, tzw. krytyk powinien wytrzeźwieć :)

Ano powinien.
Obydwoje dobrze wiemy, że to tutaj norma :)))

Z przyjemnością przeczytałam, chociaż o poszarpaniu piszesz. Interpretuję po swojemu.
Kolorowy deszcz na końcu taki optymistyczny. No tak, czasem opłaca się coś zeszyć.

Oj, trzeszczą te szwy...