jutro będzie we mnie nowy dzień 

w napadzie histerii wyczaruję go 

z poświaty księżyca 

(popołudniowe zaćmienie -  

piękna anomalia pogodowa) 

szajbuska, powiesz 

przechadza się wśród ruin 

które sama namalowała 

ocaliła w nich wszystko i nic 

błąka się w jaskrawym blasku kurzu 

chcąc wybudzić się z dnia 

w którym demoniczne słowa wypłyną 

z jej wnętrza. są tak blisko a zarazem  

daleko to krzyk dawno wymarłego zwierzęcia 

to spętany wiersz, słowa, które pragną 

być rozrzucone na wietrze 

potem - nasycić się własnymi metaforami 

i wznieść ponad wieś gdzie płonie metal