Na świętego Marcina

Owce bez rodowodu, zwykły kąsa zając!

Brutal - żąda dowodu na ich pochodzenie.

Ustąpi? Prędzej zginie, owiec nie uznając!

Czeka je pokus zamęt, jęk i zawodzenie.

Żmije wiją się wokół krzyża i sycząc,

szczują owce na mordy, które słowo znają.

Tarmosząc się wzajemnie, rozliczając, krzycząc.

Tak duszy przed szatanem bronią? Czy udają?

Gdy bełkot wywróconych ośmieli królową,

czarne z białymi miesza. Świętego *Marcina:

ona jest tylko głową. Uchwyć tkankę zdrową,

chwili czekaj. Na końcu: królową się ścina.

Zjedzą chleb, utkną w ciszy zgrzytając zębami,

w domach tłukąc pustymi garami, kudły rwąc,

rozpamiętując. Waląc w mur pustymi łbami,

by słyszeli sąsiedzi, strwożeni, drżąc i klnąc.