Idę ze śpiewem

Wśród szumu pędzących kół

Jakże trzeba natężać słuch

Łatwiej w trawie wywąchać co piszczy

Niż usłyszeć przyjazny śpiew

Ptaki zdwoiły pracę

Unosząc z ziemi pielgrzymie trele

A wiatr zadurzył się w ustach

I roznosi w gospodarstwa świata

Wzbudzone miłosne idee

Promień słońca zaprasza cienie

Tego co było w tajemne schadzki

Gałęzie przydrożnych drzew

Bawią się w liczenie liści:

Kocha... nie kocha..

Czy sens trudu się ziści

Tylko przydrożna jagoda

Ma ciche westchnienie

Iść z pielgrzymem – czy rękę podać

Czy w źródle ugasi pragnienie