Drabble

Moim obowiązkiem jest strzelanie.

I lubię to robić.

Najchętniej do ludzi.

Kiedy na przedłużeniu muszki ze szczerbinką pojawia się kobieta, czuję narastające podniecenie, objawiające się wzrostem ciśnienia, metalicznym posmakiem w ustach i erekcją końcówki.

Albo facet.

Jego zwierzęcy lęk, gdy patrzy mi w oczy, daje poczucie boskiej władzy.

Wtedy myślę – zastrzelić od razu, czy ranić i patrzeć dalej z góry w te zmętniałe, zestrachane gały, błagające bym darował.

A mimo to ludzie mnie kochają.

Ciągle gdzieś w świecie poszukują .

Często noszą na rękach z zachwytem.

Przytulają do siebie.

Wielu ze mną śpi.

Nazywają pieszczotliwie swoim automacikiem.

Jestem AK 47.