pierwotna wersja brzmiała tak:

żarząca piasków toń wzywa
chodź - przepadnijmy w ramionach pustyni

wyblakłe słońca nadziei zgasły dawno temu
przynosząc noc szmaragdowych rozczarowań
rozdarte niebo wydało na świat słodko-gorzkie łzy
przecinając smutkiem pępowinę szczęścia
odrzucam kryształowy miraż
zachłystując się nowym życiem

wyhodowałam puszystą tęsknotę
podlewając piaszczystą melancholią

Chyba w jednym miejscu bym inaczej zwersyfikował.
No i ta "pępowina szczęścia"... czarownico...
A poza tym, fajny.

Dziękuje :) kombinowałam z tą pępowiną...ale hmmm..nic mądrego nie przychodzi mi do głowy :)

Rozczarowanie ma kolor szmaragdu, chłód zieleni oddaje smak goryczy...piekne Assasin i nastrojowe, pozdrawiam.

Dziękuję :)