domek - Publixo

Pięknie choć smutno...

Nie umiem nic więcej napisać.

Nie trza specjalnie komencić.

Dość ckliwy, co mnie pozytywnie dziwi.

Bo starocie wklejam, mikesz.
Niemniej się z Tobą nie zgodzę.
Nie ma miejsca już dla takiej poezji?
To tylko beznamiętnie trzeba?

Pięknie, emocjonalnie, ale na pewno nie ckliwie.

Pozostawszy poza nawiasem Towarzystwa Wzajemnego Nasładzania (się) to tu wraz z moją Imienniczką jestem zgodna w odbiorze rzeczonego liryku ;)

Chyba dobrze zrozumiałem, Bef, to dzięki.
Powszechnie tu wiadomo, że jestem bez serca.
O umiejętnościach nie wspomnę.
Zapewne Janko się ze mną zgodzi, mimo TWA.
Fajne są te kluby zrzeszające talenty.

Kompletnie nie rozumiem, czemu służą te anonimowe plusy i minusy za komenty.
Przybywaj światła adminko :)))
Ty wiesz wszystko i całkowicie bezstronna jesteś, to wytłumacz maluszkowemu.

Wolę ... data nie tak odległa, czekam na inne z tamtego czasu.

Kilka minusołek-komunistołek zneutralizowałam :D

A po cio, piórkowa?
Niech sobie będą.
Maluczcy też mają swoją historię, maluczkich.
I może im z nią dobrze?

a bo ja nie lubię komunistów i ich ulubionej czerwieni :P

wole zielone :D

Niech się walą we własnym sosie jadowitym.
Zaraz Angela przybędzie.
W końcu może.
Nas by zbanowano do dnia sądu ostatecznego, za takie teksty aluzyjne.

Aha, Erato nie podziękowałem za ślad.
Dziękuję.

Gorzej, niż taki napis.
To tatuaż na skórze żmiji.

Bywa.
Zawołaj kupla- ortografa.
Tatuś może się mylić i do tego się przyznaje.
Głąby nigdy.
Masz już legitymację?

Po prostu, przy twoim ciętym jęzorze, zaskoczyła mnie jasna strona księżyca, a co do tekstu, jak w ocenach.

Nasze pożegnania zawsze są jakąś formą śmierci, ponieważ

a.

Nic dwa razy się nie zdarzy,
i dlatego z tej przyczyny
zrodziliśmy się bez wprawy,
a pomrzemy bez rutyny.

/W. Szymborska - cytat z pamięci/

b.

nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki, i co było wczoraj, NIGDY się nie powtórzy.

N I G D Y

świat będzie pusty
całkiem
dziewczyno

(patrz końcówka)

Tak wszechobecna myśl ta w całej naszej europejskiej kulturze, na polskich ulicach zdaje się być całkiem nieznana; nie cenimy bezcennego daru czasu, którym się tak szafuje, jakby nie było żadnej przyszłości dalszej niż tylko "dzisiaj"

Czym jest tytułowy domek?

Metaforą twojej przestrzeni, w której trwonisz swój krótki ziemski czas na nicnierobieniu?

Statystyka udowadnia, że 1/3 życia Kowalskiego - to łóżko, 1/3 - praca i 1/3 - to nieludzkie "obijanie się" /od ściany do ściany/.

herbata z miodem strachy łagodzi

/i dalej/

znowu musisz wychodzić szybko
bocznymi drzwiami

W dalekim tle tej narracji, chociaż tuż za progiem /i rogiem/, czeka na ciebie śmierć

Author	puszczyk
Genre	common life
Form	poem / poetic tale
Date added	2018-09-08
Linguistic correctness
Text quality
Views	1583