a może ludzie nie są tacy źli

mimo że szczają za rogiem gdy nie widać

i hodują grzyby w szafie z IKEI na ostatniej półce

za nic mają tych co o suchej bułce

i tym co kapie woda z kaloryfera

a wszytko co mówią tyle warte co łupiny z orzecha

wyssane z kablówki seriale szepczą życiowe prawdy

tym co w domowych gniazdkach z innymi osami mierzą

ubrania nie szyte na miarę ; dla wszystkich i dla nikogo

spływa kolejna łza z tłustej zimowej chmury

w smogu szeptane słowa mają specjalne znaczenie

za chwilę i tak przestaną oddychać jak poprzedni dzień

przecież ciągle patrzy tu poezja

skrzypią zdania na białej kartce

deszcz pada tak samo z góry na dół

a  wiatr sieje samobójców

w samo południe odmierzymy krokami

kolejne godziny do rozstania

zapatrzeni w słońce pożerające samoloty

i ptaki z biletami powrotnymi do domu