czas uciekał spod stóp jak stopnie

lawirowały pomiędzy krokami

zdążył jeszcze pomyśleć że ewoluował

i oto jest ptakiem

a wtedy skrzydła zrzuciły balast

może to tylko sen

a może jest nim wszystko

spróbuj utrzymać dystans tak żeby nie było nas za dużo

w przestrzeni wyznaczonej na obecność są jeszcze inni

a to zobowiązuje

do systematycznego kurczenia się w sobie

aż w końcu znikniesz mi z oczu

na którejś z ulic przebiegających nocą przez pokój

wszystkie noszą znajome nazwy i obco brzmiący tłum

lepiej zamknij okno

zanimwyprowadzą nas z ról

zanim od neonów i lamp

zajmie się sufit