grudzień, zapraszam do środka.  

błyszcz, bo do tego domu nie można  

wejść inaczej niż z perlistym uśmiechem 

budynek jest pełen światła i wyostrzonych  

jak brzytwa noży 

które karmią strach. 

zabieram do sypialni ślady 

powstałe z mroźnej bieli  

są nowym wcieleniem otępiałej ziemi 

która od wschodu do zachodu słońca pulsuje 

czuję, że tak wiele zmierza nad przepaść