Amfiteatr dialogu

urok podniebnej nocy

usypanej z gwiazd

spadających oklaskami

Pokrytej liśćmi

desek zaschniętych

od pyłu niepotrzebnego

wiatrem oddycha jesień

Pieśni nutami

płyną wśród horyzontów

dalekich ran

i bliskich marzeniom