Gra o wieczność

Jakby znawcy co ustalają porządek świata

Ochotnie twierdzą że żyje się tylko raz

Należy używać świata dopóki służą lata

Aby w sobie wymalować obraz krezusa

Sens tego wszystkiego posiada wiele odniesień

Losowi  przyroda daje wyraźne znaki

Po zimie następuje wiosna lato i jesień

Niosąc w podążanie do nowej Itaki

Chwila ucieka. W doczesności trwa gra o wieczność

W takiej grze nie pomogą zbędne szpargały

Na to co przeminęło musi mieć sensu dążność

Pozwalająca zdobyć skarb doskonały

Twarze martwe żyjących tylko raz - przelotnością

Żywy ma obraz i podobieństwo Boga

Bóg wieczny  - człowieka otula czułą miłością

I w wierze przetacza się wieczna posoka