Bawiły się dzieci

W snopach żyta złotych kłus

W okół buzi roześmianych

Dymnie się unosił kurz

Z okiennic się wydobywa

Woń pieczonych świeżo ciast

Serce w nich matula skrywa

Dla swych pociech jasnych gwiazd

Zatraciła się matczyna

W cynamonu słodki smak

Nucąc w wolna woła syna

Echo milczy głosu brak

W progu koszyk malin został

I buciki z bosych stóp

Pomknęła za bratem siostra

Z echa słychać głuchy huk

Biegnie matka przerażona

W rolę pola szybko w dal

Jeszcze mąką ubrudzona

Z nieba sypie złoty żar

Serce w piersi jej zamarło

Plecy przeszedł zimny prąd

Włos na głowie dęba stanał

Z piekarnika dobiegł swąd

Już zamilkły żyta kłosy

Nie zaszumią wiatrem źdźbła

Już ucichły dzieci głosy

Kołysanka sadu trwa

Świat zatrzymał się powoli

W ręce matki błyszczy nóż

Już Staliniec dumnie stoi

Pośród ściętych łanów zbóż

Żyto się zarumieniło

Niewinności kroplą krwi

Słońce w obłok promień skryło

Czerwień maków pośród żniw

...