Czas mielić na bylejakość,

słuchać jak rdza

w trybach chrzęści,

w obojętności duszę zatopić,

między myślą, a czynem

budować granicę,

pozwolić, by mrok

planował życie,

gwałt w murach domu

zawłaszczał przestrzeń,

szeptać w czasie,

gdy trzeba krzyczeć, warto?

Warto drzewo posadzić w ogrodzie,

zdrową wodą podlać,

ty w jego cieniu,

jeśli nie ty,

to twój syn

i wnuk usiądzie.