Z prawie nowym na zadupiu (patrz tytuł wiersza), gdzie pozostali już tylko sami wydani na pastwę starości starzy /porzuceni przez młodych/ z ich daleko od szosy, prozopagnozją, łupaniem w kościach i małodusznością - z takim prawie nowym /3.tysiącleciem/ cóż oni, stare dziadki i babki, mogą innego zrobić, jak nie po karczemnej awanturze za tę rencinę KRUS wyprzedać się ze wszystkiego??

Nie tylko na zadupiach DOMY WYZUTE Z NORM ROZPADAJĄ SIĘ SAME JAK TEN DOMEK Z KART

/nierozpoznająca już twarzy/ babka (...)
sprzedała część domu kiedy ściany zetlały
od pogwałconych norm

(patrz finalne wersy)

Czyż nie zyjesz nie tak, jak CHCIAŁBYŚ, a tak - jak MUSISZ??

Prawie nowe (z placebo, z samoopalaczem, z rewitalizacją) jest de facto stare jak świat.

Nihil novi sub sole