Nie lubiłem ciemności

Nie lubiłem ciemności, złych komityw,

Gdy gasło światło, wyglądały żyrafie.

Przerażało nawet świstanie lokomotyw,

Albo skrzypienie drzwi w zabytkowej szafie.

Radowała każda gwiazdka na niebie,

Dojrzewały w tym świetle dobre wrażenia.

W rodzącym się dziecku widziałem siebie,

Oraz spełniały się najskrytsze marzenia.

Los ciemny dąży do płodu pozbycia,

Niszcząc nową gwiazdkę - dziecko i jej role.

Ktoś ginie, ktoś wygasił światło życia,

Popchał w niebyt, rozpętał krwawe niedole.

Ponieważ dziecko jest aktem transitu

I niesie światło rozpraszające ciemność.

To dziękujmy Stwórcy za dar bytu,

Za rodzące się dziecko, za jego miłość.