Wojenne zapędy

Wszyst­kie wojny, także zbrojna bytność,  

Ugrzęzły upartą wła­sno­ścią w pa­mię­ci.  

A żądze - do­pó­ki cudza własność,

Złe siły do zbrojnego zapędu nęci.   

Le­d­wie brzęczyk wspo­mni, już podąża,    

Niszczyć wspólnotę: jeden przeciw drugiemu.  

Kto kogo zabije? Kto zwycięża?

A kto wykracze bliznę sumieniu swemu?

Jastrzębie - ptaki  jakże szy­bu­ją  

Nad re­kon­struk­cją światowego pokoju.  

Zło­ta blaski nie­szcze­rze broń kują

I wznoszą fał­szy­we fundamenty boju.  

Wszyst­kie ofiary, mogiły bycia,  

Poniosły ojcowiznę w arkana zdroju.  

Miłość - do­pó­ki  tli włókno życia,

Rozciąga woal radosnego spokoju.