Legion uzdrowionych

Dobiega końca proces naszego uzdrawiania. Jesteśmy już wyleczeni z patriotyzmu, wiary, miłosierdzia i litości. Choć obgryzamy paznokcie w upokarzającym wyczekiwaniu, to krzepną nasze maski uśmiechu i życzliwości pod którymi skrywamy bezkresny ocean pogardy. Trwamy, bo Mario Puzo napisał kiedyś, że nawet najmniejszy, najmniej znaczący z ludzi otrzyma w końcu swoje pięć minut sprawiedliwości.

Bez względu na to, czy brali w tym udział świadomie, czy też nie, będą tępieni jak wszy, przez wilków w owczych skórach. I Bóg umyje ręce, jako już po wielokroć umywał. I nie ukryją się ani na Ziemi, ani w podziemiach, bowiem nasz legion wykorzysta całą swoją inteligencję i intelekt na które oni podnieśli pazury i przeciw którym wystąpili. Struchleją, kiedy to pojmą, lecz ani wilków nie rozpoznają, ani chwili w której wilki kły zatopią, albowiem królować będzie podstęp, fałsz i obłuda poza zasięgiem ich wyobrażenia.

To oni stworzyli nasz legion i nie ma już znaczenia władza, siła, ani Bóg, albowiem nikt w nas wilków nie rozpozna. Przychodzimy z miłością i nie spoczniemy w swoim nienasyceniu. I nazywajcie mnie Milijon, który zakamuflowany w masie społecznej szuka i znajduje wszystkie cele. Tej nocy jest tylko jedna szansa na odpuszczenie:

Ci, którzy zbłądzili, muszą pójść sami, by podziękować swoim karłom. Amen.