ten ból ma specyficzną nazwę

język od niej mechacieje

przeciera się na kantach

odnoszę (głupię, naiwnota!) wrażenie, że

pasożyty, wewnątrz przezroczystych rakiet

okrążają cały ustrój, od wewnątrz

(kreskówka mi się tworzy

z hipohondryckich majaków

komiks o rycerzach eposujących

na wzgórzach Somatii)

zwiedzanina, co by tu zbrzydzić i deegaltować

może blizny, miecze, trema i heroiny?

a wziąć by to, podnieść

(choć i tak jest dosyć podniosłe)

zalać żółtym, niech szumuje z ust

(pocałunki zwracane gwałtownie i hurtowo

popłynęłyby z bulgotem, powstałaby Śliniagara)

a wystrzyknąć by z niego - myślą, toczyciele -

obrazy kobiet. nawet te w ramach

(będzie ciężko, jeszcze policzki się rozpękną

ukruszy ostatni perłowy ząb), zamazać

wspomnienia randek. niech rośnie

od nowa, w białej piwnicy

między pustakami

jaskińce wygnitej w spoinie

uczy się turpicynizmu, samotności

pamięta tylko chlor, drogę do magla

nutki, z których da się zaśpiewać

melodyjkę-obraz:

płótno w szklanym naczyniu