Jak ty komu…

Był na osiedlu człowiek który sprzątał,  zbierał papiery, puszki, torebki, papierki po cukierkach… jednym słowem zbierał śmieci. Nie było dnia, żeby nie było co do sprzątania, a to za sprawą też pewnego nastolatka.  Za każdym razem, kiedy nastolatek rzucał śmieć,  z dumą do swoich kolegów mówił: Dzięki mnie ma pracę, gdyby nie było co sprzątać, to nie potrzebny byłby śmieciarz.  Był jednak wśród słuchających nastolatek, który nigdy nie przepuścił okazji, żeby sprzeciwić się koledze: Ale w domu byś nie rzucał śmieci na podłogę. Usłyszał słowa: Co ty głupi jesteś , czy co? Oczywiście, że nie! Usłyszał ripostę: Ś1)wiat też jest naszym domem.

Otóż minęły lata i ów młodzieniec został sprzątającym. Kiedy widział walające się śmieci i musiał je sprzątać, wciąż powtarzał: Co za diabeł narzucał. Ma obok kosz, a rzuca na ziemię.

Pewnego razu wieczorem westchnął głęboko i spytał się  Boga: Dlaczego mi się przytrafiła taka praca, która mnie wnerwia?

Usłyszał w duszy cichy szept: W zaśmiecaniu byłeś najlepszy, to teraz okaz się najlepszym w sprzątaniu.

Motto!

Uczynek wskazuje w jakim kierunku rozwija się  talent.