Nie ma, ale jest

Mnie teź nie ma,

Ale piszę

Nie przekonany,

Bo słabo słyszę

Impulsy weny..

Ona mnie nie ìnspiruje,

A ja chcę i szybuję...

Mogę więc ,

Tędy i owędy

Popeĺniać błędy,

A zwłaszcza nad Bałtykiem

Moim ukochanym.

Od samego rana błądzę

Pośród fal chłodnych,

Po piasku łagodnym.

Czymże dla niego, nasze stopy

On czuje, a czy one czują?

Kto tu się myli

W tysiącach chwil?

Co rozsiane na pieciuset

Kilometrach brzegu,

Naszego, rodzinnego?

Ile rodznin, tu na brzegu

Magicznym, bałtyckim,

Rozpoczęło swój rejs

W przyszłość,

Bo morze..