nieruchome klatki czarnobiałych wspomnień

tu czas się zatrzymał  i zastygło życie

wieczne kwitną kwiaty

uśmiecha się do mnie

przypadkowy obłok co utkwił w błękicie

uroczyści ludzie

nieruchome cienie

słońce z uwięzionym blaskiem już na lata

zdobi kalejdoskop przeszłości milczeniem

gdy w albumie karty kolejne odwracam

czasem zadrży serce na widok znajomy

łza zapiecze żalem

zalśni pod powieką

gdy odwiedzam chwile

zapomniane strony

które we mnie były dawno i daleko

*

(10.2012)