Spacer w jesieni

miał być zwyczajny spacer w jesieni

zebrałem  spod nóg  lśniące kasztany

szedłem tą drogą po raz dwudziesty

a świat wydawał mi się nieznany

wiatr czyści drzewa kolory miesza

drogę zamienił w dywan z listowia

idę i szuram nogą jak dzieciak

biegnę szczęśliwy niby  dla zdrowia

krzyczę gdzieś w duszy chce mi się śpiewać

staruszek z laską koło mnie przeszedł

lekko speszony tylko zerknąłem

miał kasztanami wypchaną kieszeń

miły staruszek  uśmiech znajomy

szedł i zaszurał nogą  jak dzieciak

a gdy po chwili się odwróciłem

już go nie było jak liść odleciał