Eureka

Nad człowieczą rozpaczą, nad słabością,

Niebiańskie miłosierdzie w remedium świeci.

W bolesnych ranach, w igraszkach małości,

Tchnienie racją istnienia zdrowie wymości.

Biegniemy do żłóbka, jak przed wiekami,

Po ziarno na wysiew na uprawnych polach.

Dawne zdziczało w kąkolach z osetami,

Pozbawione prawdy zgubiło się w rolach.

Z własnymi wojnami, z nurtem podziałów,

Przybliżamy się do krwawiących ran krzyża.

W tej ofiarności, mocy ideałów,

Urzeczywistnia się jedności dewiza.

Eureka! Kiedy stajemy na mecie,

Nie poddając krwawego trudu ocenie.

Gloria z życiem trwają w wiecznym balecie,

Przyjmując jako realne przeznaczenie.